Anouchka Chodorowskyj, chauffeur bij Jencar : de weg in het bloed

Na een uur lang aan één stuk door te hebben gepraat met Anouchka Chodorowskyj, een trotse vrouwelijke chauffeur, weet ik wat een jonge, charmante vrouw in dit milieu zoekt… “Ik ben erin gerold toen ik nog klein was”, steekt Anouchka Chodorowskyj van wal. “Mijn vader was internationaal vrachtwagenchauffeur. Toen ik acht was, mocht ik voor het eerst in zijn truck klimmen. Een openbaring!” Ze was amper drie turven hoog, maar Anouchka was verkocht: op een dag zou ook zij aan het stuur van haar eigen truck over de Europese wegen reizen. Ongeacht de moeilijkheden op het parcours… Je eigen weg vinden “Mijn ouders kenden de moeilijkheden van het beroep, papa was de ganse week op de baan en mama moest thuis alleen het hele huishouden bestieren. Ik hoef er dus geen tekeningetje bij te maken dat ze geen gat in de lucht sprongen toen ik ze over mijn keuze vertelde… Maar ondanks mijn jonge leeftijd stond mijn beslissing vast. Voor mijn middelbare studies ben ik erin geslaagd hen te overtuigen me in te schrijven aan de afdeling automechanica, een richting die nochtans typisch mannelijk is. Ik zag die studies als een extra pijl op mijn boog, die mechanica was een aanvulling op mijn toekomstige beroep. Eens ze haar middelbare diploma op zak had, schreef Anouchka zich in bij Forem, de Waalse dienst voor beroepsopleiding en arbeidsbemiddeling, om haar vrachtwagenrijbewijs te halen. Ook hier was ze de enige vrouw in de groep. “Om tijdens je pubertijd in een mannelijke omgeving te worden gedropt, dat vormt je karakter echt. En dat helpt me ook vandaag nog, wanneer ik te maken krijg met het machogedrag of de ouderwetse denkwijzen van andere chauffeurs en in bepaalde fabrieken.” Onze vrouwelijke chauffeur bevestigt ook dat ze zich goed voelt in het milieu dat ze heeft gekozen. “Ik heb meer vrienden dan vriendinnen. En ik moet toegeven dat ik niet vaak afleiding zoek, zelfs niet na een zware dag. Behalve dan om over moto’s te kletsen…”, grapt ze. Lange dagen Anouchka Chodorowskyj is nu zo’n vier jaar chauffeur. Ze werkt voornamelijk in België en Duitsland en vervangt soms ook een collega voor een job van verschillende dagen. “Zo ben ik naar Tsjechië gereden en ik heb echt genoten van die uren alleen aan het stuur, van dat gevoel van vrijheid. ’s Avonds op het parkeerterrein neem ik wel wat meer voorzorgen dan de mannelijke chauffeurs. Zo sluit ik bijvoorbeeld de gordijnen van mijn trailer vooraleer ik het licht aanschakel, maar ik heb eigenlijk nog nooit problemen gehad. En de sfeer in de truckstops is vaak erg gezellig. Ook maken we als chauffeurs onder elkaar al graag eens een praatje wanneer we onze beurt moeten afwachten bij het lossen of laden.” Over het algemeen klimt Anouchka tussen 3 en 4 uur ’s ochtends in haar truck om er 12 tot 15 uur later terug uit te komen, afhankelijk van haar leveradressen en van de grillen van het verkeer. Ze haalt haar vrachtwagen op maandagmorgen op in de remise in Welkenraedt en laat hem daar op vrijdagavond opnieuw achter. “’t Is geen gemakkelijk beroep, he? “, zegt ze zelf. “Maar het is bovenal een passie. En mijn baas en collega’s bij Jencar leggen me echt wel in de watten. Als ik ziek ben, bellen ze me op en dwingen ze me te rusten. Ze kennen me goed genoeg en weten dat ik er alles aan zou doen om toch te gaan werken. Ze zijn eigenlijk een beetje als grote broers voor mij.” Met blinkende ogen “Mijn truck is mijn leven, mijn dagdagelijkse geluk. Ik ben gek op mijn Renault Trucks T 520! Ik moet toegeven dat hij een meer dan complete uitrusting heeft en dat mijn baas, die bovenop het transportbedrijf ook een industriële carrosseriefabriek heeft, hem bijzonder vertroetelt. Behalve de gordijnen en een plaat met mijn voornaam, heb ik er niets aan hoeven toe te voegen. Maar mijn droom is al altijd een Mercedes geweest…” En dat komt goed uit, want haar baas heeft het haar beloofd: bij haar volgende truck zal er een ster op het radiatorrooster schitteren. “Maar ik ben van plan om nog veel kilometers met mijn uitstekende T 520 af te leggen, ik zal er zeker nog twee jaar mee rijden.” Anouchka Chodorowskyj omschrijft zichzelf als hoffelijk aan het stuur. “Chauffeurs die, zoals ik, hun job graag doen, hebben een rol te vervullen ten opzichte van de andere weggebruikers. Wij moeten ons boven de moeilijkheden stellen en ons beroep een zo goed mogelijk imago bezorgen. De mensen hebben er geen idee van hoe ons dagelijkse leven eruitziet of van de plaats die het transport inneemt in onze economie. Je hoeft anders maar te zien wat voor een chaos die paar dagen staking bij de invoering van de kilometerheffing hebben veroorzaakt, om het te begrijpen.” Anouchka hoopt dat ze met haar toekomstige Mercedes ook de mogelijkheid zal krijgen om de Scandinavische landen aan te doen, de droombestemming van veel chauffeurs. “De zuidelijke landen interesseren me niet zo erg. Met mijn toekomstige bak wil ik het hoge noorden verkennen.” Haar baas weet wat hem te doen staat als hij zijn beste chauffeur wil blijven houden… Het gezelschap van de macho’s “Maar het is niet altijd makkelijk hoor”, vertrouwt Anouchka ons toe. “Onlangs kwam ik bij een klant aan en zette ik mijn truck op de weegbrug. Ik stapte naar het kantoor om me aan te melden en aan de balie vroegen ze me wat ik daar eigenlijk kwam doen en dat ik beter in de keuken zou staan om eten te koken voor mijn man… Als ik zo’n opmerkingen hoor, gaat mijn bloed koken. We zijn toch zeker in de 21ste eeuw, of niet? Wakker worden, gasten!” Ondanks haar gereserveerde voorkomen en jonge leeftijd, heeft deze jonge dame mannelijke collega’s die haar wilden verhinderen haar beroep correct uit te oefenen al heel wat te stellen gegeven. “Ik heb mijn truck al dwars op een site van Arcelor-Mittal gezet om een chauffeur te blokkeren die ‘het jonge ding’ wilde intimideren en voor zijn beurt wilde gaan. Ik kan je verzekeren dat het probleem snel van de baan was! “, vertelt ze glimlachend. “En ik ben me ten volle van mijn vrouwelijkheid bewust. Een moeilijk maneuver goed uitvoeren onder het toeziend oog van macho’s die niets liever zouden willen dan dat ik me vastrijd, dat geeft een echte kick.”   Een gezinsleven Anouchka Chodorowskyj weet nu al dat ze op een dag voor de keuze zal staan tussen haar professionele en haar gezinsleven. “Ik kan me niet voorstellen dat ik ’s morgens vroeg de baan op ga en mijn kind achterlaat. Ik weet wat mijn vader gemist heeft doordat hij de hele week weg was en ik zie het niet zitten om die momenten ook aan mij voorbij te laten gaan. Ik ken vrouwelijke chauffeurs die kinderen hebben, maar ik snap niet hoe ze erin slagen beide levens harmonieus te combineren… Het zal een moeilijke beslissing zijn, maar wanneer het moment gekomen is, zal ik ze nemen.”

lees ook

Aankomende Events

ONTVANGT U ONZE WEKELIJKSE NIEUWSBRIEF NOG NIET? MELD JE DAN NU AAN!

  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.
transport media logo