Hoewel het onderwerp in bepaalde kringen waarschijnlijk op luid gegil wordt onthaald, was er misschien nooit een beter moment dan nu om het aan te snijden: na een jaar zijn de beperkingen van de zesde staatshervorming immers al duidelijk zichtbaar geworden. Zoals de zaken er nu voor staan, worden een aantal bevoegdheden in 2017 misschien zelfs minder goed beheerd dan ervoor in 2015. Op een moment waarop alles zich steeds meer op wereldschaal afspeelt en de sector van het wegtransport elke dag meer aan Europese voorschriften moet voldoen, lijkt de herverdeling aan de gewesten van bevoegdheden rond mobiliteit op zich al een vreemde keuze. Bepaalde beslissingen die vanuit die regionalisatie zijn gemaakt, geven misschien niet meteen aanleiding tot polemiek (70 km/uur op de Vlaamse gewestwegen, waarom eigenlijk niet?), maar de manier waarop meer fundamentele regels worden toegepast, hebben de zaken onnodig nog ingewikkelder gemaakt. Denken we maar aan het uitzonderlijk vervoer dat, wanneer het van het ene gewest naar het andere moet overgaan, nu haast onmogelijk te organiseren is geworden. Of aan de toepassing van de kilometerheffing, waarbij elk gewest vanaf 1 juli zelf mag beslissen of het al dan niet een indexering van de tarieven zal toepassen (het ziet ernaar uit dat Wallonië zich hiervan zal weerhouden, in tegenstelling tot de twee andere gewesten). Maar het flagrantste voorbeeld van de slechte werking komt van de Code 95. Daar heeft de regionalisatie (voorlopig nog in afwachting van het advies van de Raad van State, maar dat zal zich enkel op rechtsgronden baseren) immers duidelijk haar beperkingen laten zien. De bevoegdheden van de FOD Mobiliteit op dat vlak waren reëel en het hele project werd met een zekere strengheid geleid (wat er onder andere voor heeft gezorgd dat de erkenning van opleidingscentra die vrolijk een loopje met die regels namen, is ingetrokken). Nu het een gewestelijke materie is geworden, zien we tragikomische episodes opduiken (op 10 september 2016 was de volledige bevoegde dienst in Vlaanderen in ziekteverlof…) maar de situatie is gevaarlijk uit de hand aan het lopen. Zo zijn ons gevallen gesignaleerd waarbij één enkele lesgever aan 10 chauffeurs in 10 verschillende trucks gelijktijdig een praktische opleiding gaf… en zowel de middelen als de bevoegdheden om een einde aan die praktijken te stellen, ontbreken. Zelfs bij bepaalde leden van de VOKA beginnen stemmen op te gaan om de bevoegdheden die niet geregionaliseerd mochten worden, opnieuw te federaliseren. Met nog twee jaar en half te gaan tot de volgende parlementsverkiezingen is er nog tijd om het debat hierover aan te durven gaan.